Ull er úr náttúrutrefjum eða nánar tiltekið dýratrefjum. Hún er úr                                       eggjahvítuefni/prótíni. 

Sagan: 5000 f.Kr. finnast heimildir um ullarvoð í Kína, Egyptalandi og Babylon. Með tilkomu nútímaskæra var hægt að rýja dýr í miklu magni. Skipulögð og umfangsmikil sauðfjárræktun með fjöldaframleiðslu í huga hófst svo á 18. öld í Ástralíu. 

                                                Dýrið: Dýrahár er nýtt af kindum, kanínum, lamadýrum,                                                               geitum, kameldýrum, hestum og nautgripum.                                                                   Hárin sem nýtt eru af þessum dýrum er ull, tagl                                                                 og fax. 

                                                Kindur eru með þel og tog. Þel er nær skinninu og eru                                                     stutt, fíngerð og hrokkin hár. Á íslensku kindinni er þelið                                                   um 6 sm langt og heldur hita á kindinni. Tog eru löng,                                                     gróf og liðuð hár. Á íslensku kindinni er togið um 21 sm                                                   og ver dýrið fyrir bleytu og óhreinindum. 

Ull af hrygg og síðum er betri en ullin af kviðnum

og fótum. Heilbrigði hársins og gæði fara eftir

loftslagi, heilbrigði og mataræði.

Framleiðsluferli: Dýrið er rúið, reyfið flokkað,

                          þvegið, kembt, spunnið og

                          þar fram eftir götum.

       Hér má sjá framleiðsluferlið á ull: